Grafeen blijft ongeveer net zo sterk plakken op een vaste ondergrond als een vloeistof. Toepassingen waarbij zo’n grafeenlaagje ergens op moet blijven zitten zijn dus misschien wel veel gemakkelijker te realiseren dan gedacht, claimen onderzoekers van de University of Colorado at Boulder in Nature Nanotechnology.
Ze hebben alvast een artist’s impression laten produceren van een membraan, bestaande uit een laagje grafeen op een geperforeerd plaatje. Rond de perforaties bolt het grafeen wel een beetje op, maar het komt niet van het plaatje los.
Die afbeelding is weer geïnspireerd door de methode die de onderzoekers gebruikten om de hechtkracht te testen. Plak grafeen over een nanogaatje in een plak siliciumdioxide, zet er van onderaf druk op, en kijk tot op welke afstand rond het gat het grafeen los komt. Die laatste afstand werd met behulp van een AFM-microscoop vastgesteld.
De hechtkracht wordt toegeschreven aan de Van der Waalskrachten tussen het grafeen en de ondergrond. Dat die zo sterk zijn, komt doordat grafeen tevens extreem flexibel is en zelfs de kleinste oneffenheden op het oppervlak kan volgen. Alle koolstofatomen sluiten daardoor optimaal op dat oppervlak aan, en doen aan de hechting mee.
Volgens hetzelfde principe kun je er ook een paar extra grafeenlaagjes bovenop leggen, die dan eveneens stevig blijven zitten. De hechting op de ondergrond wordt dan wel een beetje minder; waarom is nog niet duidelijk.
bron: www.c2w.nl