Het lijkt erop dat grafeen overal aanwezig is. Van toepassingen in flexibele touchscreens tot een nieuwe golf van ultrasnelle inkjet-gedrukte schakelingen en zelfs een schuim dat wordt gebruikt om explosieven te detecteren. Grafeen kan voor alles worden ingezet.
Hoewel we nog steeds wachten op de eerste toepassingen van grafeen die daadwerkelijk commercieel beschikbaar zijn, waarschijnlijk zijn dit smartphone touchscreens, gaat er zelden een dag voorbij waar geen nieuwe potentiële toepassingen opduiken.
Nu hebben onderzoekers van de Unief in München grafeen opnieuw ter sprake gebracht.
Dit komt omdat een team onder leiding van Dokter Jose Garrido gewerkt heeft aan het combineren van grafeen met levende cellen. In essentie betekent dit dat grafeen het materiaal zou kunnen zijn dat in de niet al te verre toekomst eigenlijk zijn weg in je hersenen baant.
Dit is niet de eerste inval van elektrische componenten in combinatie met biologie. Veel techneuten zijn al even bezig om chip en weefsel samen te laten werken. Echter, Garrido denkt dat het gebruik van grafeen een meer haalbare methode is om dit doel te bereiken dan met hedendaags silicium gebaseerde circuits.
Silicium heeft als probleem dat het minder effectief is in een natte vloeibare omgeving, en wordt ook ‘noisy’ om te communiceren met zenuwcellen. Bovendien, silicium is niet erg flexibel, in tegenstelling tot grafeen. Dit betekent dat de onderzoekers geloven dat silicium ontwikkeling zou in feite een “doodlopende weg”.
Grafeen, aan de andere kant, is chemisch stabiel, biologisch inert, en kan relatief goedkoop en gemakkelijk vervaardigd worden .
Nu heeft Garrido’s team voor de eerste keer een grafeen-gebaseerde transistorarray ontwikkeld die gecombineerd kan worden met levend weefsel en kan inhaken op elektrische signalen die worden gegenereerd.
Die voorziet een directe interface tussen de micro-elektronische apparaten en de zenuwcellen (in wezen de heilige graal van de cyborg-achtige integratie van technologie in het menselijk lichaam.)
Dit kan leiden tot bijvoorbeeld sensoren in de hersenen van een persoon, oog of oor die helpen te compenseren voor beschadigde cellen. Of misschien wens je gewoon wel nachtzicht te hebben…
Het team groeide een laag van biologisch materiaal vergelijkbaar met hartspiercellen, en ondervond nu al betere resultaten en reacties daar waar silicium decennia lang moeite mee had.
Hoewel er nog een lange weg te gaan is naar de echte wereld van applicaties, is het team van mening dat het kan aantonen dat de belangrijkste prestatie-eigenschappen haalbaar zijn.
Bron: news.techeye.net