Frederik De Wilde is een Belgische artiest, een echte (Vlaamse) ‘Brusseleir’.
Een talentvolle ontwerper die fungeert op het grensgebied tussen kunst, technologie en wetenschap. Hij meent dat kunst de poëtica van de verbeelding is en wetenschap de poëtica van de werkelijkheid.
Als specialist in nanotechnologie en computerwetenschappen behoort de moderne artiest, in dit era van het digitale tijdperk, tot een nieuwe klasse. Een nieuw ras, gesneden uit het hout van de moderne veelkundige.
Gewapend met de verworven skills uit verschillende opleidingen en honger naar vernieuwing, codeert en doceert De Wilde zijn ideeën over het universum in vorm tot de meest diepzinnige realisaties.
Naast het ontwerpen van beeldende kunst is de Belgische wereldburger eveneens auteur van het recent verschenen artikel ‘Hacking the Universe’. Dat wetenschappelijk werk is sinds kort beschikbaar in de bibliotheek en digitale archieven van Stanford University.
Met M1NE – een sculptuur die zwarter is als zwart – maakte de artiest gebruik van grafeen en koolstofbuisjes (opgerold grafeen) om zo de gewenste diepe donkere kleur te bekomen.
Niet ‘VantaBlack’, zoals wel vaker wordt beweerd, maar het Belgische werk van De Wilde is het zwartste zwart ter wereld. Zowel de kleur, het verhaal erachter, de inhoud en het lichaam van kennis achter de kunstwerken van De Wilde situeren zich veel dieper, veel fundamenteler.
In samenwerking met het Amerikaanse NASA legde de artiest een techniek aan boord om de zwartste kleur bekend bij de mens te produceren, waarmee de kunstenaar het huidige begrip van kleurentheorie wil buigen in de geest van de mensen.
“Er is een soort van schoonheid in de poging om het zwarter-dan-zwart concept te realiseren,” laat De Wilde weten op zijn website.
“Niet alleen bij het claimen ervan, maar ook tijdens het proberen om het te produceren met gissen en missen. Er is schoonheid in twijfel, om te twijfelen en perceptie en realiteit in vraag te stellen, simpelweg door de poëtische vraag te stellen: ‘Is er iets zwarter dan zwart?’ ”
Het kostte de artiest een decennia om deze zwartste zwart nano kunstwerken te contextualiseren en te realiseren – om uiteindelijk “zwarter-dan-zwart’ kunst in het lab te kunnen groeien.
“Het licht heeft een ticket om binnen te gaan, maar niet naar buiten”, zegt de kunstenaar.
Het materiaal is uiterst bijzonder voor de wetenschap. Je zou er een nieuw type zonnepaneel mee kunnen maken met een hoger rendement.
Dat nieuwste kleur – een soort superzwart – werd op het kunstwerk verkregen via een chemisch dampproces, en zo op een 3D geprinte structuur van titanium gegroeid.
De alles-absorberende, nanodeeltjes gebaseerde laboratoriumcreatie stelt de ondergrondse gangen van de Limburgse koolmijnen voor.
M1NE#1, de Limburgse mijnen – Artiest: Frederik De Wilde
Het resultaat van het kunstwerk is zo overdonderd dat het brein – aan de hand van de informatie die wordt aangereikt via de zintuigen – werkelijk problemen heeft om uit te spitten waar het naar kijkt.
Het lijkt alsof een 3D structuur een 2D structuur wordt en de illusie ontstaat van een zwart hol, waar ruimte geen enkel spoor van diepte laat opmerken. Een soort van void, een ‘nietsheid’.
Die impressie wou de artiest ook weergeven met NANOblock-Sqr#1.
Dat is het zwartste schilderij in de wereld en bestaat uit ongeveer 99,9% lucht en 0,1% koolstof.
Het ‘schilderij’ is een zwarter dan zwart kunstwerk ‘gegroeid’ van koolstofbuisjes, in staat om al het licht uit alle frequenties vast te leggen.
Twee dagen nadat David Bowie stierf (de ster met artiestennaam ‘Ziggy Stardust’) kreeg de Brusselaar een officiële confirmatie van Carnegie Mellon University en Google Lunar Prize X, met het nieuws dat een kunstwerk uit de serie van zwarter-dan-zwart als winnaar uit de bus kwam, en zich daarom mag opmaken voor een enkele reis richting de maan.
Frederik De Wilde wordt zo de tweede Belgische Vlaamse Brusselaar die deze eer te beurt valt.
Het kunstwerk van De Wilde mag een beeldje van Paul van Hoeydonck vergezellen, ‘Fallen Astronaut’, dat bemanningsleden van de Apollo 15 in het kalenderjaar van 1971 op de maan wisten te plaatsen.
Bowie’s laatste album kreeg trouwens de naam ‘Blackstar’ mee, terwijl De Wilde zwarter dan zwarte zonnen/sterren creëerde met behulp van geklot en opgerold grafeen, of sterrenstof.
Koolstof is sterrenstof.
Voor meer informatie kan je terecht op de website van Frederik De Wilde.